In de analyse van Divosa staan gelukkig wel degelijk plannen van dit kabinet, die de positie voor mensen in de groep met een doel verbeteren. Vanuit Wij Participeren, zou ik het op prijs stellen als de nadruk dan ligt op een open en goede communicatie naar de burgers. Ervaringsdeskundigen in het Sociaal Domein, participanten of wel de 'groep met een doel' hebben behoefte aan duidelijkheid. Mensen willen weten waar ze terecht kunnen en hebben het heel snel door wanneer ze door de politiek 'in het ootje worden genomen'. De decentralisatie heeft ervoor gezorgd dat gemeenten meer invloed hebben en tegelijkertijd hebben ze veel meer taken gekregen. Daardoor kun je gewoon niet verwachten dat het in één keer allemaal goed gaat. Nu de Participatiewet bijna 10 jaar bestaat, zien we wel dat er op veel plaatsen '(euro-)kwartjes aan het vallen zijn'. Zo worden mensen minder snel gestraft. De vraag is misschien ook of je in bepaalde gevallen überhaupt moet straffen, want straffen wijst op schuld en het gevolg van 'schuld communiceren of uitstralen, is dat er wantrouwen ontstaat en een klimaat van angst aan beide kanten. Natuurlijk zijn er dingen die wel consequenties hebben, zo zwart-wit bedoel ik het niet. Maar als de eerste vraag zou zijn in een gesprek: 'Wat heb jij nodig?' of 'Wat maakte dat dit zo bij jou gelopen is?' of 'Hoe denk jij dat we deze situatie het beste konden voorkomen?', dan ontstaat er misschien sneller openheid om samen het juiste te doen.
De verwachting is misschien wel hoog en toch weten we dat we niet aan die verwachting kunnen voldoen, het kabinet niet, de gemeente niet en de groep met een doel niet. Zo lang als we verwijten naar elkaar blijven maken niet meer met elkaar praten, vooral niet luisteren en proberen elkaar te begrijpen, zal het wantrouwen alleen maar groter worden. Onderzoeken van bijvoorbeeld het SCP wijzen uit dat het vertrouwen in de politiek is gedaald. Maar wat nu als de plaatselijke politiek jouw werkgever is omdat je werkt in een SW-bedrijf die eigendom is van de gemeente? Is het UWV politiek of semipolitiek? Een ingewikkelde vraag, waar ik verschillende soorten antwoorden op heb ontvangen. Wat kan de politiek doen om na 10 jaar Participatiewet het tij te keren? Daarover zou ik samen met andere participanten van Wij Participeren graag over in gesprek willen.
Door mijn enquête die een half jaar geleden heeft plaatsgevonden, ontdekte ik dat het vertrouwen en de ervaring van de bejegening in het sociaal domein meer te wensen overlaat dan ik had verwacht. Omdat ik dit onderzoek zo serieus mogelijk wil uitwerken, ga ik daarover in gesprek met een universiteit. Zodra ik dit heb uitgewerkt, zullen jullie zeker van mij horen.
Woensdag 18 september was ik bij het lustrum van 'de beweging van waardevol werken', een congres van Movisie. Daar stelde ik de vraag: 'Wat doet angst in het politieke domein, het sociaal domein en bij de groep met een doel?' Hierover werd voorgesteld om tijdens de pauzes met elkaar in gesprek te gaan. Samen met de respondenten van Wij Participeren, wil ik graag een bruggenbouwer zijn en als het kan de angst wegnemen. Ik wil deze ervaring zeker niet voor een ander invullen en al zeker niemand daarmee bekritiseren, maar ik zie het wel als een mogelijkheid voor het aangaan van een gesprek en alleen wanneer dit van beide kanten gewenst is. Als de discussie op een harde manier gevoerd wordt, wordt aan beide kanten de angst alleen maar groter. Als je dat bij mij merkt, vind ik het alleen maar fijn om opbouwende feedback te ontvangen. Wat mij betreft ligt de oplossing in duidelijkheid en grenzen mogen aangeven. Wil je wel met mij/ons in gesprek? Zijn er onderwerpen waar we het liever niet over willen hebben? Kunnen we ook zelf in de spiegel kijken, in plaats van elkaar steeds een spiegel voor te houden? Mag ik het ook zeggen dat ik het niet fijn vind wanneer bepaalde dingen gezegd worden, ik me gediscrimineerd voel, dingen voor mij worden ingevuld, of mensen niet duidelijk zijn in wat ze bedoelen, om de waarheid heen draaien of loze beloften maken?
Zijn die onderwerpen ook bespreekbaar of voelt de ander zich aangevallen en gaat gelijk 'de deur dicht'? Dit zijn zo even wat voorbeelden waar ik zelf tegenaan loop. Ik besef dat er nog veel meer mogelijk is in het betrekken van ervaringsdeskundigen bij alle mooie stappen die dit kabinet wil zetten. Wat mij betreft zet ik graag mijn ego opzij en zoek ik daar waar mogelijk is aansluiting, ook in een behoorlijk rechts kabinet met ideeën die ik zelf nooit bedacht zou hebben.
Wij Participeren, doe jij ook mee? Maak een afspraak via: https://wij-participeren.nl/contact-us Mocht je hier zelf ook een idee over hebben? Laat dan gerust een berichtje achter.
Door op "Alle cookies accepteren" te klikken, stemt u ermee in dat Wij participeren cookies op uw apparaat kan opslaan en informatie kan vrijgeven in overeenstemming met ons Cookiebeleid.
